Kendini Savunan İnsan

Modern toplum, mutlulugu, bireyselligi ve kisisel çikari büyük ölçüde vurgulamasina karsin, insana yasamanin amacinin (ya da eger tanribilimsel bir terim kullanacak olursak, insanin kurtulusunun) mutluluk olmayip, çalisip ödevini yerine getirmek ya da basarili olmak oldugunu hissetmeyi ögretmistir. Para, ün ve güç, insanin isteklendiricileri ve erekleri haline gelmistir. Oysa insan, eylemlerinin kisisel çikari açisindan yararli oldugu yanilsamasi içinde yasamakta, aslinda kendi gerçek ben’inin çikarlarindan baska her seye hizmet etmektedir. Ona göre, yasaminin ve yasama sanatinin disinda her sey önemlidir: Ve insan, kendisinin disinda, her seyi savunmaktadir.