İphigenia Tauriste

Euripides (MÖ y.484-406): Atina'nin yetistirdigi üç büyük tragedya sairi arasinda en fazla eseri günümüze ulasan sanatçi olarak özel bir yeri vardir. Bu özelligi senliklerde Aiskhylos ve Sophokles kadar birincilik ödülü kazanmamis olsa da halk arasinda daha çok begenilen bir ozan olmasina baglanir. Euripides'in oyun kahramanlari insana özgü zayiflik ve kusurlari tasirlar yasadiklari tragedyalar da bu kusurlari ile vazgeçemedikleri tutkularindan kaynaklanir. Euripides çagdas tiyatroya en yakin eserler veren klasik ozan ya da modern ozanlarin ilki sayilabilir. Ölümünden sonra sahnelenen Iphigenia Aulis'te tragedyasinin devami oldugu halde Iphigenia Tauris'te daha önce MÖ 414-413'te sahnelenmistir. Eser Antik Yunan toplumunda çok deger verilen bir konuyu dostluk ve kardes sevgisini konu eder. Aristoteles'in Poetika'da siklikla degindigi Iphigenia Tauris'te antik tiyatronun teknik açisindan en basarili örneklerinden biri kabul edilir.