Karpaz

Kartali seyretmek kartal olmaya benzemezdi.Ada, yorgun daglarin topragini denize savuran rüzgara aldirmaksizin, boylu boyunca, gömülmek ister gibi uzanmisti sulara...Tipki dogurganligini yitirmis hasta yatan bir kadin gibi... Fakat hiç bir rüzgar onu yok etmeyi istiyemezdi. O, Akdeniz'in incisi, sürekli incenen gururuydu. Doga tüm agitçilarini basina toplamis sesiz çigliklarlahiçkiriyordu. KIbris yorgun, tarih yasli, medeniyetler ilkeldi...Gecelerin korkulara gebe oldugu çaglari tüm özüyle yasayan insanlardi onlar.Hayalleri iyilikle örtülü karpaz'lilar neden tüm felaketlerin bu cennet ülkeye kostugunu anlamaktaydilar elbet. Tabii ki herkes cenneti isterdi, hele de cennetin bu dünyada olduguna inanaiyorlarsa. Ümit...! ancak ona tutunarak hayatta esen rüzgarlara dayanabilirlerdi