Sokak Nöbetçileri

Çocuklugunda fazlasiyla yara alan ve on yedi yasinda Koza tarafindan Ekip’e dahil edilen Helin Aktan, son görevi için ajan olarak Sokak Nöbetçileri’nin yanina gönderilir fakat çikmis oldugu bu yolda kendisi kadar yarali bes kisiyle tanisacagindan habersizdir. Ummadigi ve tanimadigi bir tabloyla karsilasir: Sokaklarda büyümüs bir aile vardir karsisinda. Ailenin lideri ve beyni olan Yanki, gücü ve merhameti olan Bartu, bacaklari ve sessizligi olan Lâl, elleri ve rengi olan ikizler Mutlu ile Isik... Kendi benligini kaybettigini onlarda gördügü parçalarla fark eden Helin, eline bir firça alip kendisini yavas yavas bu tabloya yerlestirmeye baslar. Daha önce hiç tanimadigi ve ilk defa karsilastigi ask, onu bu tabloda beklemektedir.

“Ne olacak senin bu durmadan titreyen sesin?
Durmadan titreyen ellerin ve dizlerin?
Helin, ne yapacagim ben seninle?”

Biz alti yetiskin. Yaslarimiz yirminin üzerinde.
Biz alti çocuk. Yaslarimiz onun altinda.
Biz her ikisiydik.
Onlar benim ilk oyun arkadaslarimdi, ilk çocukluk hayallerimin mimarlari ve ilk gerçek eglencelerim.
Sokak Nöbetçileri benim her parçam olmaya baslamisti, minnettarligimin artik ölçüsü olamazdi.