Ölüm Dansı

"Bu kitaptaki öykülerin çogu cinayet üzerinedir; ve her biri tarzinin gereklerini yerine getiren bir örnek oldugu için seçilmistir; gerilim, entrika, mantik ve tatmin edici bir son örgüsü içinde yaratici ve eglendirici örneklerdir.
Her biri, yazim niteligi kadar, editörlük açisindan da tarzinin gereklerine bagliligi ile dengelenmistir.
Öyküler, ölüm, tehlike ve kötülügü bir dans olgusu içinde verir. Bu ilginç bir birlesimdir, zira dansi, tehlike, esrar ve ugursuzluklarla asla bagdaslastirmayiz. Dans, yasami kucaklayan bir mutluluktur; nesedir; hareketin estetigi, duygularin bir ifade biçimidir; insanin güzelligine cinselligine bir övgü, bir ayindir.
Dansi romantizme giden yol olarak düsünürüz. Komik yani da vardir, insani iyilestirici taraflari da. Ifade ettikleriyle özellik kazanir. Yagmur için dans ederiz; bol hasat için. Ve bereket için dansa siginiriz.
Ancak bu öykülerde dansin, daha karanlik amaçlarinin anlatimi için kullanildigini görüyoruz: Bir tuzak, tehlikeli bir davet, aci bir rekabet, bir saldirganlik, hatta sosyo-politik bir baskaldiris, bir kadin düsmanligi, sagliksiz bir ruh ve dahasi delilige giden bir yol."
-Trevanian