Ve Çeliğe Su Verildi

“Güçlü kökleri, topragin derinliklerine inen bir agaç, tepesi kesilse bile ölmez.”
Nikolay Ostrovski

Bir edebiyatçidan önce devrimci olan Nikolay Ostrovski’nin otuz iki senelik kisacik hayatinda oldukça etkili olan inanç, azim ve bir seyler yapma tutkusu, kendisinin otobiyografik özellikler tasiyan “Ve Çelige Su Verildi” adli romaninda da çikar karsimiza. Onun azminin, inancinin ve tutkusunun ismi ise Pavel Korçagin’dir bu romanda. Pavel Korçagin küçük, haylaz bir çocuktur ve o büyürken devrimci ortam ve düsünceler de kök salmaya, topragin derinliklerine inmeye baslar. Bu ikisi ayni anda serpilir Rus topraklarinda. Devrimci düsünceyle beslenip büyüyen Pavel, kendisi de besler devrimi; inatçiligiyla, azmiyle, inanciyla, tutkusuyla, kaniyla ve son olarak düsüncesiyle...
Bir provokatörün ihbari üzerine hepimizi toptan yakalayip tiktilar içeri! Gece vaktiydi. Birdenbire jandarma çizmeleri altinda bulduk kendimizi! Lesimizi çikarincaya kadar dövdüler! Korkunç bir seydi, bilemezsin Pavel! En az izdirap çeken ben oldum içlerinde. Daha birinci darbede kendimi kaybettim çünkü... Ama benden daha dayanikli, daha güçlü olan yoldaslar... Ve gizleyebilecek hiçbir sey de yoktu isin fenasi... Ne olup bittigini bizlerden çok daha iyi biliyordu polis. Aninda haber aliyordu her adimimizi. Aramiza bir hafiye sokmuslar, anliyor musun... Kurbanlarin çogunu taniyorsun Pavelcigim, onun için de biraz aci bunlari sana anlatmak...