Cennetteki Yeryüzü

"Küçük etobur dakikalar sessizligi kemiriyordu."

Yaslilara yönelik lüks bir emeklilik köyü olarak tasarlanan Les Conviviales, sakin ve huzurlu ortami, güvenli yasam alanlari ve sosyallesme imkânlariyla tam Odette’in aradigi gibi bir yerdir. Tüm arkadaslari ya baska yerlere tasinan ya da hayatini kaybeden Odette-Martial çifti böylece Paris’teki banliyö yasamlarini geride birakarak Güney Fransa’nin bu günesli kösesinde yeni bir hayata baslarlar.

Fakat en basindan beri bu karara dair süpheleri olan Martial hakli çikar. Köye ikisinden baska tasinan olmamistir henüz, hava sicak ama sürekli yagmurlu, ortam çok sikicidir. Nihayet yeni komsularinin gelmesiyle hayal ettikleri gibi sosyal bir hayata tam baslayacakken, bu sefer köyün yakinlarinda bir yere Çingenelerin kamp yapmaya geldigi haberi, tesisteki bes kisilik emekliler toplulugunun arasindaki kirilgan ahengi üstelik biraz da anlamsizca bozuverir.

Cennet gibi bir yerde inzivaya çekilme hayalleri kuran yasli emekliler, böylece geç kalinmis hesaplasmalara ve genç ya da yasli her insanin malul oldugu akildisiliklara kapilarak kendilerini tuhaf bir gidisatin içinde bulurlar.

Georges Simenon’a en yakin noir yazarlarindan biri olarak gösterilen Garnier, psikolojik çözümlemeleri, tekinsiz atmosferler yaratmaktaki mahareti ve kara mizahiyla çok yalin ama bir o kadar derinlikli bir hikâye kurmayi basariyor.
_______

Beni ilgilendiren tek sey doga; evler umurumda bile degil. Severim bitkileri, onlara güvenebilirsiniz; bos bos konusmaz, hareket etmezler. Hiç aceleci davranmazlar, kimselere görünmeden topragin altinda büyürler. Cehennemin derinlerine köklerini iyice saldiklarinda da birden fiskirir, bir anakonda, bir piton ya da tüm evreni sarip sarmalayan kocaman bir kas kütlesi gibi her seyi bogazlamaya baslarlar!