Gitmek De Kalmak Da Zor Geldiğinde

Gitmek kendi içinde paradoksaldir. Bir düse yaklasirken bir gerçekten uzaklasirsiniz. Ya da tam tersi olur. Bunu en iyi gitmeyi huy edinmisler bilir. Gezginler. Ruhu göçebeler. Banu da onlardan biridir.

Bir gün Banu Istanbul’dan gitti. Hep yaptigi gibi, Anadolu’yu gezer gibi, dönüs günü belli bir seyahate çikar gibi gitmedi; ta 8500 km uzakta, baska bir serüvene gitti. Bu kitap o serüvenin kirintilaridir. Hansel ve Gretel’in ormandan eve dönüs yolunda kaybolmamak için yolu isaretlemekte kullandiklari ekmek kirintilari gibi… Orman hayvanlari kirintilari yedigi için onlar kaybolmustu. Banu bu kitabi yoldaki izler ekmek kirintilari gibi kaybolmasin diye yazdi. Geri döndü ve yola serpistirdigi çakil taslarini özenle yerlestirdi. Bu kitabi okumak, o izleri takip edip gitmenin de dönmenin de maliyetini anlamaktir. Okuyacaklariniza bazen güleceksiniz eminim. Ama onunla ayni cografyayi ve zamani paylasmis biri olarak bilmenizi isterim ki, yasarken pek de komik degildi.

Evrim Kuran