Üzümün Kardeşliği

Bukowski’nin “Benim Tanrimdi” dedigi yazardan öyküler…
Charles Bukowski gençlik yillarinda kütüphanede tesadüfen kitaplarini kesfettigi Fante’yi hiç unutmamis. Taninmis bir yazar olunca, Fante’yi kesfinden 39 yil sonra, 80’li yillarda, kitaplarini basan yayinevine önermis. Fante hayattayken kitaplarinin yeniden basildigini görmüs.
Charles Bukowski, “Fante benim tanri’mdi” diyor. John Fante gerçekten de iyi bir yazar. Kendi yasamindan yola çikarak yaziyor eserlerini. Üzümün’ün Kardesligi’ni okudugunuzda gerçekçi anlatimi sizleri de etkileyecek ve Bukowski’ye hak vereceksiniz.
“Sekizdokuzu arka taraftaki yesil çuha örtülü masada toplanmisti. Yukardan sarkitilmis lamba iskambil oynayan bes kisiyi aydinlatiyordu. Digerleri masanin çevresinde dikilmis, birbirlerine lâf çakiyorlardi. Seyredenlerden biri de babamdi. Huysuz, mendebur, buruk bir sigorta emeklileri grubu; gergin, hirlayip duran kötü niyetli ihtiyar hergeleler; buruktular ama acimasiz zekalarinin, bozuk agizlarinin ve paylastiklari dostlugun tadini çikariyorlardi. Filozof yoktu orda, hayatin deneyiminin derinliginden konusan yasli bilgeler yoktu. Zamanin tükenmesini beklerken vakit öldüren siradan yasli insanlar sadece. Babam da onlardan biriydi. Sok etkisi yapti bende bunu hissetmek. Kendi türlerinin arasinda görünceye kadar öyle algilamamistim onu. Etrafindakilerden de yasli göründü gözüme birden.”