Beyaz Açlık

Ne dendigi hiç önemli degil, biri onunla konussun da. O zaman dünyada baska insanlarin da oldugu ve insanlarin birbiriyle konustuklari hatirlaniyor.

Ve belki bir gün ekmek ve kitliktan, açlik ve hastaliklardan baska seyler de konusulabilecegine dair bir umut doguyor.

Marja, Finlandiya’daki kitliktan ve çok sert geçmekte olan kistan kaçan binlerce insandan biridir. Ancak iki küçük çocugu vardir ve kar insan hayatini gittikçe zorlastirmaktadir. St. Petersburg’a ulasmaya çalisirken yolda yasadiklari seylerle bu zorunlu göç onlari ölüme yaklastirir. Aki Ollikainen’in ilk romani olmasina ragmen 2016 Man Booker Ödülü’ne aday olan ve Finlandiya Edebiyat Ödülü’nü alarak toplumsal gerçekçi romancilikta bir yildiz gibi parlayan Beyaz Açlik, yokluk ve sefalet içinde, hava kosullarinin ve cografyanin baskilarina dayanmaya çalisan bir annenin hayatta kalma ve çocuklarini yasatma çabasini anlatiyor.

Roman o denli iyi yazilmis ve kurgulanmis ki okurken kendinizi karlarin arasinda dolasirken buluyor, açliktan ötürü bedenini tam hissetmeyen ve ruhuyla bedeni arasinda bir sinir kalmayan kahramanlar gibi hissediyorsunuz. Çekici tasvirleriyle, bireyin hikâyesini ve tercihlerini toplumsal yapidan ayirmayan ustaligiyla, gerçek ve gerçekdisinin iç içe geçmesiyle örülen anlatimiyla Aki Ollikainen çok sürükleyici bir romana, nitelikli bir esere imza atiyor.