Sola Güney Amerika Hatıra Defteri

Binlerce ayak izinin tek basina topraga birakildigi bu kitapta; isgal fabrikalari, isgal topraklari, barikatçilar, evsizler, kayip anneleri, kayip ogullari, kayip kizlari, dilenci ordusu, göçmenler, topragin asil sahipleri olan yerliler ve daha niceleri anlatiliyor. Parlak sehir isiklarindan, günesli kumsallardan ve gösterisli alisveris merkezlerinin serinliginden çok uzakta yasayanlarin gerçek hikâyeleri eslik ediyor okura. Her türlü sömürüye, baskiya, yok sayilmaya, kaybedilmeye, iskencelere, hapislere, gözdaglarina, açliga, issizlige, adaletsizlige karsi koymus Güney Amerika halklari bize kendi cografyamizin hikâyesini bir kere daha hatirlatiyor.

“Biz çocuklarimizin ölümleri üzerine konusmayacagiz. Biz biliyoruz ki onlar toplama kamplarinda siddete maruz kaldilar. Dehset verici iskencelere maruz kaldilar. Onlari öldürdüler, uçaklardan denize atildiklarini da biliyoruz. Bu nedenle, hiçbir zaman kisisel öykülerimiz ile ilgili konusmadik. Çünkü hepsi benzer seylere maruz kaldilar. Hepimiz direnmeliyiz! Çocuklarimizin adlari için mutlaka mücadele etmeliyiz! Bizim mücadelemiz hâlâ bitmedi. Hiçbir zaman korkmadik, hiçbir zaman! Biliyor musunuz niye? Biz çocugumuzu dokuz ay karnimizda büyüttük. Iste bu bizim gücümüz, biz onlari istiyoruz. Biz ne pardon denilmesini istiyoruz ne de onlarin unutulmasini.”

Dilini bilmedigimiz insanlar bize bizi anlatirken, eski dünya ile yenidünya birbirine biraz daha yaklasiyor.