Bir Acı Hikaye

Bir Aci Hikâye benim için ‘efsane kitap’tir.(…) Bu eseri 1970’lerin sonunda okumustum. Derin acisini yillarca unutamadim. 1942’de yayimlanmis Bir Aci Hikâye’ye bunca duyarsiz kalinisa elbette sasirdim. Baska bir ülkede kaleme getirilmis olsaydi, bu eserle yer yerinden oynardi.“Tiran’da intihar eden oglu Vedat’a iliskin anilar” diyor Necatigil. Bu kisa ama özlü ibare Bir Aci Hikâye’nin yazilis sebebini açikliyor.(…) Halid Ziya bazan rüyalardan medet umuyordu: Kasirgali bir aksamda Halil Vedad çekip gidiyor. Nereye? Cana kiyisa, kendi canina kiyisa...(…) Yayimlanisindan bu yana yetmis yil geçmis; Bir Aci Hikâye essizligini koruyor.Daha önce ‘roman’ için ölümler yazmis Halid Ziya, bu kez, gerçek hayattaki yikimi kaleme getiriyor. Getiriyor diyorum, çünkü her okuyan Bir Aci Hikâye’deki matemi simdide, bugünde hissedecek. Yarin yine aci duyulacak bu eserden. Evet, yarin yine... Selim Ileri