Nasipse Adayız

Bu aksam da bilmem ne dügün salonundayim. Yemekli davet var. Herzamanki gibi çelengimizi önceden gönderdik, uygun saatte de yerimizialdik… Içerisi çok kalabalik. Istanbul’da en çok sayida kendilerininoldugunu iddia eden bilmem nerelilerin dayanisma gecesi yapiliyor.Uzun masalara karsilikli oturmus, yemek yiyen, konusan, öpüsen ortayas ve üzerinde erkekler doldurmus ortaligi.Kalin biyikli, koca kafali bir yerel sanatçi saziyla bir seyler çalmis,sonra da ara vermis, dinleniyor… Sahnedeki takim elbiseli, beyazgömlekli, enine çizgili bordo kravatli, kel kafali, ortadan uzunca boylu,heyecanli adam kim? Benim tabii ki.Pazarliklar, imaj operasyonlari, anket dümenleri… Baglamalar,ayarlamalar, gecelere katilmalar, “yukariya” ulasmaya çalismalar… Oyve iliski pesinde delidolu bir ugras… Insana aklini yediren bir takinti…Arada, hayat ve anlam muhasebesi ve kirik bir askin tamirine dairsolgun bir ümit…Küçük ve büyük siyasetin deveranlarini, ikbal hesaplarini bütünhararetiyle anlatan trajikomik bir novella. Ercan Kesal’in bilinensahiciligiyle, sicak üslubuyla…