Metal Hayatlar

Pencereden bakiyoruz kedimle. Disarisi bir dünya curcuna. Ne acelesi varsa, açilmis kabak çiçegi gibi, soyunmus dökünmüs pirüpak sabah. Sehrin çocugu, yaslisi, çalisani dökülmüs sokaklara... Gün basladi ya, durmayin evlerinizde. Doldurun sokaklari, otobüsleri, binalari. Akin akabildiginiz kadar oluk oluk. Delin, desin, parçalayin yerin yüzünü. Derinine temel atip, biçak gibi saplayin topragin karnina binalarinizi. Camlar, metaller giydirin üzerlerine ki isisin... Bahçe zararlilari gibi kiymik kiymik, parça pinçik her gün, her saat, düzenli yiyip bitirin dünyayi. Bu yüzden bu sabahin erkeninde kalkmalar.

Metal Hayatlar’da, modern dünyanin insan hayatini kabusa çevirisi; insanin mekaniklesip sistemin dönen çarklarindan biri haline gelisi, kendine ve içinde bulundugu topluma yabancilasmasi anlatiliyor. Sert, elestirel tonda anlatilmis, her biri ayri tatlar birakan derin, sarsici öyküler. Üzerine beton dökülmüs, metalle kaplanmis hayatlar... Berna Durmaz, günümüzün en özgün ve usta öykücülerinden... Siirsel üslubu, bas döndürücü atmosferleriyle iz birakan bir yazar. Hayat denilen aldatmacayi sorguluyor, sorgulatiyor.