Bazen Bahar

Sen ne kadar kaçsan da, iskalasan da, görmezden de gelsen, kafani kuma da gömsen, kalbine kilit de vursan, hayatin sana bir diyecegi varsa, sinsi sinsi bekliyor sirasini, yillarca. Öyle sabirli. Öyle fil hafizali, öyle unutmuyor hayat. Sen sabaha kadar unuttum diye sagalt ruhunu. Gömdüm san. Defter kapanmayinca kapanmiyor. Bir domates tohumunun içinde ne saklidir? Bir telefon kulübesi ne kadar üzebilir insani? Açik pencereden odaya dolusan kelebekler durdurabilir mi ayriligi? Yarim kalan bir iliski kaç zaman bekler pusuda, kiyida kösede saklanip? Bir agacin yapraklari geri çagirir mi çocuklugu, ölüme inat? Amalarla bezeli veda konusmalari
dogruyu mu söyler? Büyüksehrin gürültüsünden, kesmekesinden, yalnizligindan kaçmak mümkün mü? Bir bahçeyi ne kadar bekleyebilir insan? Babadan yilbasi agaci olur mu?...

Melisa Kesmez kadin-erkek iliskilerine, arkadasliga, aileye, sehre, dogaya, esyaya yine farkli gözlerle bakiyor: Incinmislikleri, kirilmisliklari, yarim kalmisliklari ama beri yandan toparlanmalari, hayata tekrar sarilmayi insanin içine isleyen kalemiyle anlatiyor. Bazen Bahar iz birakan yaralarin, yeni baslangiçlarin kitabi.