Her Kalbe Bahar Gelir Ama Bazıları Çiçek Açar

Içime attigim kar taneleri kadar küçük seylerin zamanla önünde durulmaz bir çiga dönüsebilecegini ögrendim. Oysa bir dagin zirvesine düsen ufacik kar taneleri gibiydi hepsi... Zamanla yuvarlanip döndüler içimde, büyüdüler ve kocaman bir çiga dönüstüler.

Meger her seyi içine atmak bir felaketmis...

Çünkü içine attiklarinin altinda ezilir, yorulurmus insan.

Sen benim içime attigim her seysin. Çocuklugum, gençligim, alinganligim, pismanligim, umudum... Sen benim hissettiklerimsin... Sen, bir daha hissedemeyecegim tek seysin...

Ne olurdu karsimda dursaydin simdi? Simsiki sarilabilseydim boynuna, kokunu içime çekerek aglayabilseydim omzunda... Ne olurdu küçücük bir ihtimal daha olsaydi? Keske bunlari sana söyleyebilmenin baska bir yolunu bulabilseydim.
Ne yazik ki bu mümkün degil!

Içimden bir çiglik gibi kopup gidiyor hissettiklerim... Umarim duyarsin beni, umarim hissedersin kalbimden geçenleri.

Seni her seyden çok seviyorum.