Baskervillelerin Köpeği

“Bugüne kadar ilgilendigim bes yüz önemli vaka içinde, bu kadar derine ineni var mi, emin degilim. Ama elimizde birkaç ipucu var ve muhtemelen bunlardan biri olmazsa digeri bizi gerçege götürecek,” diyor Sherlock Holmes.



Sir Arthur Conan Doyle’un Baskerville’lerin Köpegi adli eseri ilk olarak Agustos 1901 - Nisan 1902 tarihleri arasinda The Strand dergisinde tefrika edilmisti. Umberto Eco’nun Gülün Adi’nda gerek eskâli gerekse muhakeme yetenegiyle Holmes’u andiran unutulmaz baskahraman Baskerville’li William ile gönderme yaptigi bu basyapit, ani ve siddetli korku yüzünden ölümle sonuçlanan kalp krizi vakalarini tanimlayan “Baskerville etkisi” terimiyle tip literatürüne girmis durumda.



Ingiltere’de, Dartmoor’dayiz. Soylu Charles Baskerville’in ani ölümüyle tekrar canlanan bir lanetli aile efsanesiyle tanisiyoruz. 1742 tarihli bir elyazmasiyla baslayip Watson’in olay mahallinden yazdigi raporlarla örülüp gelisen öykü, ürkütücü atmosferiyle, dehset saçan vahsi bir tazi, issiz bir bozkir, aman vermez bir bataklik ve kasvetli bir kösk ortami içinde gizemini son ana kadar koruyor.