Ahraz

Sürgünü yasadim.
Bilmedigim topraklara, tanimadigim insanlara ve bir kalp sancisina mahkûm edildim. Sonu bilinmez bir yola ve aska düstüm. Yol gittikçe, ask yasandikça ucunu göremedigim sirlara eristim. Her adimda bir ben yitirdim.
Dilini suskunluga mecbur kilmis bir kadin tanidim.
O güne kadar yasadigim ve bildigim ask, gerçekligini kaybetti. Zira ask, iki güzel sözün yasattigi birkaç saniyelik duygu yükselmesi degildi. Bunu çok geç ögrendim.
Ögrendigim gibi ögrettim.
O suskun kadina, sevmeyi ve güvenmeyi ögrettim.
Adim adim…
Ve sabirla.
Sürgünüm sona erdiginde ise; Hikâyemiz henüz yeni baslamisti...