Kendine Tapan Kadın

Selim Ileri’nin önsözü,

Serdar Soydan’in titizlikle hazirladigi kronolojik biyografisiyle

Iki insanin birbirini sevmesi mümkün müdür? Yoksa kendine tapan kadin Sârâ’nin dedigi gibi insan kendisinden baskasini sevemez mi?

Suat Dervis’in Gece Postasi gazetesinde 1947 yilinda tefrika ettirdigi ve büyük ilgi gören Kendine Tapan Kadin ilk kez kitap olarak okurla bulusuyor. Fosforlu Cevriye’den hemen önce kaleme alinan Kendine Tapan Kadin, sinif çatismasini, insani hirslarin ve çikarlarin toplumda açtigi büyük yaralari bütün çarpiciligi ve cesaretiyle ortaya koyuyor. Genç bir kadinin çocuklugunda açilan derin bir yara onu nasil bir zalime dönüstürür ve en büyük zarari yine nasil kendisine verir adim adim gösteriyor Dervis.

Titiz ve yogun arsiv çalismalariyla ortaya çikarilan Suat Dervis külliyatinin mihenk taslarindan biri olan Kendine Tapan Kadin yetmis bir sene sonra okurla bulusuyor.

Kendine Tapan Kadin’i -gerçekten soluk soluga- okuyup bitirdigimde, bu yaz, Agustosta, kendi kendime Unutulmayacak bir roman! dedim. Anlatisiyla, ele aldigi sorunla, bazi benzersiz sahneleriyle, kurgusuyla, Hele Etmeyezli Sârâ’siyla.