Yalnızlık Kalesi

Bilimkurgu, kara polisiye gibi türler arasinda yaptigi geçislerle “yüksek edebiyat” ile popüler kültürü harmanlayan, Ulusal Kitap Elestirmenleri Ödülü sahibi ve MacArthur Dâhi Bursu’nu kazanan Jonathan Lethem neslinin en siradisi yazarlarindan. New York Times edebiyat elestirmeni Michiko Kakutani’nin “hem çilginca iddiali hem de alçak sesli bir samimiyeti var,” diye tanimladigi, yetmislerin Brooklyn’inden doksanlara uzanan Yalnizlik Kalesi ise âdeta Jonathan Lethem’in yazmak için dogdugu destansi bir roman.

Karanlikta çakan bir kibrit gibi. Degisen zamanlar, mahalleler. Öksüz iki çocuk. Dylan Ebdus beyaz. Mingus Rude siyah. Babalari kendi âlemlerinde. Sokagin dili zor, ritüelleri siddetli. Çizgi romanlar sayesinde dost olan bu dertli ergenler sihirli bir yüzük bulurlarsa ne olur peki?

Jonathan Lethem, Yalnizlik Kalesi’nde Brooklyn’i, siyahla beyazi, müzigin, sanatin kudretini sadece onun yapabilecegi sekilde anlatiyor. Basinizi kaldirin, gökyüzünde uçan bir adam var. Yukaridayken burasi nasil görünüyor acaba?

“Yazilmasi kaçinilmazmis gibi gelen nadir kitaplardan birisi.” –Nick Hornby

“Görkemli, kaotik, sert… Lethem 1970’lerin New York’unu kavrayip yakaliyor ve onu anlatmaya degecek bir hikâyeye tasiyor.” –Time