Gizemli Bir Maske

Geç git, kus, geç git, bana da geçip gitmeyi ögret!

Bir bilinmezlik olmayi seçen, yazma eylemini kendine özgü bir sahne yorumuyla icra eden, Modernizmin geç kesfedilen öncülerinden Fernando Pessoa basyapiti sayilan Huzursuzlugun Kitabi’nda söyle yazar: “Yaratmak ugruna kendimi yok ettim; kendi içimde o kadar disima attim ki kendimi, kendimin disinda varlik sürüyorum artik. Farkli oyuncularin farkli oyunlar oynadigi bos bir sahneyim ben.” Bu benzersiz günlük, Bernardo Soares imzalidir. Siirle yasamis, yarattigi onlarca kimlik, karakter araciligiyla modern siire ve yazina mührünü, hayattayken yayimladigi tek Portekizce siir kitabi ve üç Ingilizce kitabin yaninda koca bir bavul elyazmasiyla birakmistir Pessoa.

Martín López-Vega’nin hazirladigi bu seçki, Pessoa’nin bas aktörleri olarak nitelenen, kendisinin de öyle kurguladigi Alberto Caeiro, Ricardo Reis, Álvaro de Campos’un siirlerinden bir seçmeyi Adolfo Serra’nin illüstrasyonlariyla bir araya getiriyor.

Bugün, yapitiyla ördügü bulmaca hâlâ bütünüyle gün isigina çikmamisken, dünyanin baska cografyalarinda baska “yasayan karakter”lere kendine özgü bir bilgelikle dokunarak sözünü sürdürüyor Pessoa.

Dünyada ileri gitmek için ne kadar çok sey ödünç aldim!
Ne kadar ödünç seyi sanki benimmis gibi kullandim!
Ben kendim de, yazik ki, bana ödünç verilen seylerden baska bir sey degilim