Geç Gelen Ağıtlar

Gürültünün arkasindan yavasça süzüldün Bazisi gürdü isiklarinin, bazisi süzgün Uzakta bekleyen karanliga dogru yürüdün Gülümsemen üzgün gibiydi, biraz küskün
Biliyorum, artik dogmayacak öyle bir gün Yapraklar dingin, dallarda sürgün Ben alacakaranliga kalkarken üzüntülüydün O sabah en uzak yerindeydi gün
Sonra solgun renkleriyle geldi hüzün Hizla geçip yanimdan yitiyordu yüzün.
(Kitabin Içinden)