Üç Tarz I Siyaset

Üç Tarz-i Siyâset, II. Abdülhamid devrinde yankilanan “Türk milliyetçiligi disinda Türklere hürriyet yoktur.” idealinin ilk esasli seslerindendir. O, ruhunu ve fikrini Türkçü cereyana hazirlayan genç bir düsünürün beyannâmesidir. Üç Tarz-i Siyâset, Osmanli Devleti’nin çöküsü ertelemek, hatta durdurmak amaciyla farkli dönemlerde hayata geçirdigi Osmanlicilik ve Islamcilik politikalarini tenkit eden, bunlarin Osmanli cografyasi için uygulanmasini imkânsiz gören bir makaledir. Türkçülük düsüncesi de makalede ele alinmis, sakincalari ve faydali taraflari tipki öncekiler gibi tahlil edilmistir. Üç Tarz-i Siyâset, sadece Yusuf Akçura’nin entelektüel dünyasini kuran bir metin degildir. Kendi zamaninda tartismalara sebep olmus, Türkçülük düsüncesinin imkânlarini genisletmistir. Devrin entelektüellerinin dünya siyaseti karsisinda nasil bir savrulma içerisine düstüklerini göstermistir. Bu bakimdan hacmi küçük, tesiri büyük bir beyannâmedir. Yaklasik 120 yildir okunan, konusulan Üç Tarz-i Siyâset bu çalisma ile yeniden okura sunuluyor. Metin, 1904’te Türk gazetesindeki tefrikasi ile 1912’de kitap hâlinde yayimlanan baskisi aradaki irili ufakli farkliliklara temas edilerek hazirlanmistir. Transkripsiyonu, günümüz Türkçesi ile sadelestirilmis hali ve Osmanlica asli bir aradadir.