Şair Sufiler

Gazzâlî sonrasinda tasavvuf iki alanda genis bir literatür ortaya çikardi: Birincisi nazari düsüncenin islendigi mensur metinlerdir. Bu alanin en önemli isimleri Ibnü'l-Arabî ve Konevî'dir. Ikinci literatür ise siir ve hikaye diliyle ortaya çikan ve ilkine göre yaygin ve etkili olan bir literatürdür. Bu alanda Arapça yazanlar arasinda Ibnü'l-Fâriz, Farsça yazanlar arasinda Celaleddin Rumi, Feridüddin Attâr, Türkçe yazanlar arasinda Yunus Emre en iyi bilinen örneklerdir. Siirle düsüncelerini anlatan sûfîler ile nesir yazanlar ayni düsünceyi mi anlatmislardi? Bu sorunun cevabini bulmak sürecinde siir nazari metinlere yaklastirilmis, tasavvufi siir nazari düsünce içerisinde ve onun kaliplariyla tahlil edilmistir. Basta Mesnevi serhleri olmak üzere pek çok siir serhi böyle bir zihinsel arka planin ürünüdür. Elinizdeki kitap iki tür yazilardan mütesekkildir. Birinci kismi Ekrem Demirli'nin degisik vesilelerle yazdigi makalelerdir. Bu yazilarda Mevlana, Yunus Emre ve Niyazi-i Misrî ile son devir sûfî sairlerinden Alvarli Efe'nin tasavvufun çesitli bahislerine dair düsünceleri ele alinmistir. Ikinci tür yazilar ise Yunus Emre'nin siirlerine yazilan serhlerden olusmaktadir. Bu serhlerin temel maksadi Yunus'un siirinin arka planini teskil eden tasavvufi düsünceyi ortaya koyabilmektir. Bu sayede söz konusu serhler daha sonra yapabilmeyi umdugumuz genis bir çalismanin ilk örnekleri olacaktir. (Tanitim Bülteninden)