O iki kadin zor zamanlarda, dimdik ayakta kaldi. Üzerlerine çöken koca imparatorlugun altinda ezilmemek için mücadele verdi. Cephelerdeki baba, koca, agabey ve kardeslerinin yoklugunda, çoluk çocuk yetistirdi veya ailelerine destek olarak hayata direndi. Iyi günlerde dogmuslardi. Zor günlerde, cephelerden haber bekleyerek geçti gençlikleri. Ömürleri, Türkiye'nin nispeten iyi günlerinde sona erdi. Ikisi de çok gururluydu, çok inançliydi, çok umutluydu. Kadin adinin yeni yeni su yüzüne çikmaya basladigi dönemde, bu ülkede, kadinlarla ilgili olarak gördükleri “teceddüt ve terakki”yi takdirle kucakladilar. Evet bir cümleye baslarken “kadin kismi” dedikleri de oluyordu ama ikisinin de cinsiyet ayirimciligi bundan öteye hiç gitmedi.
Iste simdi hayatimda önemli rol oynayan bu iki kadini özlem ve rahmetle aniyor, bu kitabi önce artik iki genç kadin olan kizlarim Belkis Öykü ve Aliye Petek'e, sonra yüzü hep gülen annem Saadet Gülten Öndün'e ithaf ediyorum. Kizlarimin israri ve annemin nes'eli düzeltmeleri olmasa, bu satirlar bir araya gelemezdi. Özellikle anneme, sebebi ne olursa olsun, bana anneannemle uzun uzun vakit geçirme firsati verdigi için sükran duyuyorum.
Güvenli Ödeme
Hızlı Teslimat
Kolay İade