Sokakname

Sokakta topladigimiz paralarla yasamaya çalisiyorduk ama sokak müzigi bizim için paradan fazlasini ifade ediyordu. Yasadigimiz tüm sikinti ve olumsuzluklar bir yana, sokakta müzik yaparken aldigimiz keyfi ve hissettigimiz güzel duygulari yaziya dökebilmem mümkün degil. Sokak müzisyenligi çaresizlik degildir, bir durustur. Sokakta insanlarla iletisim kurmanizi engelleyen hiçbir sey yoktur. Sokak, insanlarla hemhal olmayi ögretir. () Yasamadigimiz hayatin sanati olmaz...

Sedat Anar’in Urfa-Halfeti’de çobanlik yaparken cura çalarak baslayan müzisyenlik macerasi üniversite ögrencisi olarak geldigi Ankara’da karnini doyurabilmek için sokaklarda darbuka, gitar, cura çalarak, sonra santura geçerek devam ediyor Santurun pesinde Iran’a gidip üstatlarindan ögrenerek yol aliyor Resmî konserlere, festivallere albümlere variyor. Bugün Sedat Anar, ülkenin saygin, usta müzisyenlerinden biri. Ama o, en az konserler kadar, dost meclislerinde, mesklerde ve yine sokakta çalmakta buluyor zevki. Çünkü Sanatin eliti yoktur, diyor: Sanat, her seyiyle dünyayi daha iyi bir yer kilma çabasidir.

Santur mizrabina adeta silah muamelesi yapan zabitalar Önlerine dökülen bozukluklar Santur, gitar, bendirle Âsik Veysel türküleri seslendirirken baslarina dikilip Ölürüm Türkiyem çalmalarini isteyen biçkin bir engelli Türlü çesit insanlar Sokak ve müzik kadar canli ve sürprizli, sicacik bir sokak ve müzik hikâyesi.