Baht Meselesi

Kapakta annemin çocukluk fotografi yer aliyor. Çok güzel, çok anlamli bir fotograf bu benim için. Norveç'in Bergen sehrinde, arkadasi Laila ile birlikte -ki hâlâ görüsürler- bebek arabalariyla güzel bir poz vermisler, soldaki annem. Sene 1958 olsa gerek, ikisinin de gözlerinin içi gülüyor, ikisi de çok tatli, arka fon derinlikli ve sade, annem henüz 7 yasinda.

Her seyin "baht meselesi" olduguna süphem yok artik. Ama iyi ama kötü, ama tatli ama aci. Nedir baht benim için? Lütûf, hediye, kader, tâlih, acizlik, hiçlik, sürpriz vs. Bütün bu manalar var "baht" kelimesinin içinde, öyle hissediyorum. Iradeyi iptal eden bir muamma olarak degil, ancak hayret, hürmet ve hasyet penceresinden seyredilebilecek essiz bir güzellik olarak ele aliyorum baht meselesini. Bir "hiç" hükmündeki insanin, zevali olmayan o essiz sevgilinin lütfuyla "hep" kilinisinin tarif edilemez nesesidir, kalbi yakip yandiran coskusudur baht meselesi. Hiçbir "sey" degilken yaratilmis oldugumuzun sevinci, bir mucize olarak yasatilmanin sükrü ve ilahi kudret karsisinda iki büklüm olmanin çaresiz ifadesidir baht meselesi.

Uzunca zamandir, adina "günlük" diyerek birçok sey yaziyorum, kendimce güzel mânâlar biriktiriyorum, güzel hatiralar derliyorum. Dilerim kalbinizde güzelliklere, içinizde genislemelere, dilinizde tatli sözlere ve yüzünüzde mânâli tebessümlere vesile olur.