Kara Bahar

"Yatak odasinda, ondan uyumasi beklenirken, o pencere camlarini inceliyor. Iki çizginin nasil haç seklinde kesistigine bakarken erkekler ve kadinlar geliyor aklina: Dikey çizgi erkek, yatay çizgi kadin. Birlestikleri yer ise bir giz. (Kiz ask hakkinda hiçbir sey bilmiyor.) "“Bunlari sana aldim – kendi harçligimla,” diyor kiz gururla. Saskinligini gizlemeye çalisan adam, bir seftali alip isiriyor. Kiza da bir seftali veriyor ve yavas ve sessizce, onlari konusmak zorunda olmaktan kurtaracak bir sey bulmaktan memnun, yiyorlar. Kiz adamin agzindan çikardigi seftali çekirdeklerinden birini alip gülümseyerek kendi elbisesinin cebine koyuyor. “Senden hatira olsun,” diye fisildiyor kizararak. Seftali çekirdegi onun uguru olacak. Kiz, bir iplige geçirip boynunda tasimak için çekirdekte delik açilip açilamayacagini düsünüyor. Tuhaf fikirleri var: adamin onuruna, ondan kalan hatiralari koyacagi gizli bir bölme yapmayitasarliyor. Simdi artik korkmuyor. Ona bütünüyle güveniyor.Simdi artik adam onu sevdigini biliyor.