Tam O Anda

Yalvariyorum yaz. Iki satircik olsun yaz, ruhun altüst, sinirlerin laçka olduysa da yaz. Ama her gün. Dislerini siksan da, anlamsiz saçmaliklar da olsa yaz. Yazmak en gülünç ve en patetik hayallerimizden biridir. Ak kagit üzerine kara kivircik çizgiler çizerek önemli seyler yaptigimizi saniriz. Gene de senin isin bu, sadece seçtigin degil, kaderinin sana lütfettigi isin, sayet bir kaçis yolu bulman olasiysa bulabilecegin tek kapi bu. Yaz, yaz. Nihayetinde tonlarca kâgit atilsa bile, tek bir satir canini kurtarabilir. (Belki).

Ilk defa 1950’de yayimlanan Tam O Anda, yazarinin deyisiyle metin parçaciklarIndan olusuyor: Kimisi bir sayfayi geçmeyen kisa anlatilarin, notlarin, taslaklarin, anilarin, günce yazilarinin, gündelik yasama dair gözlemlerin, yazarin kimi konular üzerine düsüncelerinin bir araya getirildigi degerli bir türkisisel bohça.

Tam O Anda, Dino Buzzati’nin yüregini, zihnini mesgul eden meselelerle yazi araciligiyla hesaplasmasina dair bir yolculuk. Ikinci Dünya Savasi’nin beraberinde getirdigi umutsuzluk ortamina hiç de uzak olmayan bir dönemde kaleme alinmis bu metinlerde o ruh hali hissediliyor: Akip giden zamana karsi koyamayisin yilginligi, ölümle girisilen daimi düello, bekleyis, yalnizlik gibi Buzzati’nin poetikasini olusturan temel izleklerle örülü hepsi. Kimi kurmaca, kimi otobiyografik olan bu metinler, yazar Buzzati’nin özündeki insan Buzzati’yi daha yakindan tanimamiza olanak saglayan birer yapboz parçasi.