Argonautlar

Kusaginin en sivri, en cüretkâr yazarlarindan biri kabul edilen Maggie Nelson’in elestirmenler tarafindan övgüyle karsilanan son kitabi Argonautlar annelige, dönüsüme, müstereklige, ebeveynlige, aileye, dilin ve askin imkânlarina felsefi bir bakis yöneltiyor, bu ifadelere iliskin sinirlayici ve tutucu yaklasimlari, daha kapsayici tanimlara varma adina süregiden mücadeleyi ustalikla analiz ediyor. Bunu yaparken temelde sürekli su sorulari desiyor: Bir kabuga, bir kimlige ihtiyacimiz var mi gerçekten? Öyle bile olsa, bir kimlikle özdeslesmek mümkün mü? Nelson tüm bu kaliplarin öznel, kendini yenileyen, yanip sönen dogasina isik tutmayi sürdürüyor.

Denilebilir ki bu kitap, yazarin kendi deyimiyle ve kelimelerin genis anlamiyla kalbin çok cinsiyetli anneleri; savasçi argonautlar için yazilmistir ve bunu sanli beyaz erkegin dilini, kimligini, tutumunu sekteye ugratarak yapar.

Maggie Nelson kültürümüzün prefabrik düsünce ve duygu yapilarini, vahsiligi bütünüyle askin hizmetinde bir zekâyla anlamamizi kolaylastiriyor. Hiçbir kutsallik güvenli degil, tutuculuga, ucuz ironiye geçit yok bu kitapta.

- Ben Lerner

Maggie Nelson bir kez daha büyüleyici bir is çikarmis. Anneligi ve queer bir aile olmayi belirli bir biçimde yaftalayan ve yanlis anlayan kültürün radikal altkültürler de dahil zirvaligina ustalikla sesleniyor. Son derece kirilgan bir zekâyla Nelson incelenmedik bir bölge birakmiyor; kendi kalbi de dahil. Kültür için hayati önem tasidigini bildigim gibi, benzer bir kitap olmadigini da biliyorum.

- Michelle Tea