...Edebiyat’in yeri durdugu yerde kabuk bagliyor, kapanacak gibi olurken yeniden açiliyor deri: derin birkaç yüzyil: kil dökercesine: stili itile itile: ileri adim atilacak daima mesalesi: her sözcük masaya yaklastikça da isabet alir. Insan galiba, kimi zamanlarda, siperinde delik desik edilmis gerilla gibi de görür özhayatini: kaç defa söyler bilmem de, “Heygidi delifisek!“ esnemesi isitilir herhalde. Bu esnemenin arkasina düstügüm çok olur benim; zaten edebiyat da, çiglik çigliga dolasip duran kendimizi “Gel bakalim hemserim, nereye gidiyorsun yahu, kendine dön be!“ sarsintiyla bulabilmenin bir türlü pusulasi degil midir?... (Kitabin Içinden)
Güvenli Ödeme
Hızlı Teslimat
Kolay İade