Efsane Güzeller

Siir görülmez; ancak kalbe dogabilir. Kalpleri titreten de, çizik çizik eden veya süsleyen de bir insan ilhamidir genellikle; bir zamanin akisi, bir ruh sikintisi yahut bir hazzin çosmasidir. Heykel gibi, resim gibi bütüne dayali bir sanata dönüsüveriyorsa söz, adi divan siiridir onun. O siir, soyut olanin pesinde kosarken somut olani örnek gösterir; duygu için maddeyi, içsellik adina çevreyi kullanir ve lirizmi anlatirken de Leylalardan, Sirinlerden, Azralardan dem vurup onlarin yolunda Kayslari, Ferhatlari, Vamiklari daglar delisine çevirir. Sair ise beyit denen söz katmanlari arasinda ince sanatkarligin izini sürerken evvelce söylenenleri bilmek ve evvelce söylenenleri geçmek zorunda hisseder kendisini, hayallerini ve düsüncelerini derinlestirdikçe derinlestirip giyindirir düsüncelerine.