Dünyanın Anlamsızlığı Üzerine

Francesco Petrarca bir seyahati esnasinda elinden hiç düsürmedigi Aziz Augustinus’un Itiraflar kitabinin bir sayfasini rastgele açtiginda okudugu cümleden çok etkilenir: Et erunt homines admirari alta montium et ingentes fluctus maris et latissimos lapsus fluminum et oceani ambitum et gyros siderum et relinquunt se ipsos (ve insanlar daglarin yüksekligini, denizlerin dev dalgalarini, nehirlerin genis yataklarini, okyanuslarin enginligini, hattâ yildizlarin yörüngelerini hayranlikla izlerler, lâkin kendilerini ihmal ederler)
Yapit, Petrarca ile Aziz Augustinus’un Hakikat huzurundaki üç konusmasindan olusan otobiyografik bir incelemedir. Petrarca bu yapitta, dünya islerinde kendinden baska bir sey düsünmeyen ve yanlislar yapan insanin bile Tanri’ya ulasabilecegi umudunu dile getirir. Böylece manevi sorununu kendine özgü bir bakis açisiyla, hümanist din ve ahlâk anlayisi içinde bir çözüme ulastirmistir.