Gülen Ada

Bir sabah Elif (Tiycan) yine keçileri ve inegi alarak deniz kiyisina gitti. Mevsim gençti. Karada günes ve bal sizan çiçeklerin özsuyu, insanin nabzini adeta çurlatarak çarptiriyorlardi. Deniz ise mavi mavi yaniyor ve göz kamastirici isigini ta ufuklara yayarak alabildigine parildayip kipirdiyordu. Deniz o gün en mavi, en sevindirici yasayisindaydi. Yedi Canli denilen Tiycan’i, yedi degil, sanki bir milyon canla canlandirip sevindiriyordu...(Kitabin Içinden)