Yıldırım Sesli Manasçı Asker Çocuğu Beyaz Yağmur

Cengiz Aytmatov’un birbirinden güzel üç hikayesinin yer aldigi kitap; aslinda insan, mekan ve hafiza arasinda birbirini sürekli besleyen iliskinin göz önüne serilmesi bakimindan büyük önem tasiyor. Aytmatov, Asker Çocugu isimli hikayesinde tipki çocuk kahramanlarin oldugu diger hikayelerindeki gibi, çocuga uçsuz bucaksiz bir hayal dünyasi vermistir. Yazarin bu hikayesinde yetim bir çocugun babaya duydugu hasret okuyucuya öyle kuvvetli hissettirilmistir ki, kisacik bir hikayede bunu basarmak elbette Aytmatov’un ustaligini bir kez daha ispatlamaktadir. Beyaz Yagmur hikayesinde askin tertemiz halini, Yildirim Sesli Manasçi’da ise ölümsüz olanin fikir oldugunu anlatan Aytmatov, su sözlerle Kirgiz kahramanini bir Manas anlaticisina dönüstürür: Bu dünyada insanlar dogar ve ölür. Ama dünyada, insan hafizasi zamana meydan okur. Insanin kendi hayati, göz açip kapatincaya kadar geçen zaman kadar kisadir. Ölümsüz olan düsüncedir, fikirdir. Ve bu fikirler insandan insana geçer. Ölümsüz olan Manas’tir.