Edebi Üretim Teorisi

Edebiyati ve sanati bir üretim faaliyeti olarak gören yaklasimin öncülerinden olan Pierre Macherey bu çalismasinda ideolojinin edebiyat alaninda nasil isledigini göstermek üzere bir teorik çerçeve kurarken Tolstoy’dan Borges’e, Jules Verne’den Balzac’a, Defoe’dan Rousseau’ya farkli yazarlar ve eserler isiginda edebi üretimin temel sorunsallarini tartisiyor. Edebiyat eserini kendi nesnesinden mahrum bir söz ve hezeyan olarak kavrayan öznelci/izlenimci görüse karsi eserin dolayimlayarak temsil ettigi ideolojik içerik ve bu içerigin somutlandigi nesnel üretim mekanizmasini vurgulayan Macherey, Marksist teorinin edebiyat elestirisinde ulastigi en sofistike modellerden birini ortaya koyuyor.
18. yüzyil ideolojisinin yetindigi kurmaca dogus, iskalanmis bir dogustur: Kiyiya vurmus enkazla birlikte, bütün toplum Robinson’a tohum gibi verilmistir. Çünkü toplum onun için bir özniteliktir, bir ‘özellik’tir: Onun bu toplumu bütün olarak yeniden insa etmesi imkânsizdir.