Felsefe Ve Vahiy

Felsefe ve vahiy, düsünce tarihinde daha çok aralarindaki çatismayla gündeme gelirler. Ancak dikkatli bir felsefe tarihi okumasi, bu yapilarin arasindaki çatismayi öne çikaranlarin yaninda, uzlasma ve bütünlesmeye vurgu yapanlarin da oldukça önemli bir yer tuttugunu ortaya koyacaktir. Özellikle dini bir ortamda sekillenen felsefe faaliyetleri, felsefe ve vahyin arasini bulma adina farkli sentezler sunmuslardir. Bu sentezlerin bir tarihi olarak görülebilecek Islam felsefesi tarihi, Islam medeniyetinin ürettigi felsefe, kelam ve tasavvuf gibi teorik disiplinlerle siki bir iliski içerisinde olan ve ilahi ve beseri bilgi düzeylerini birlestirmeye çalisan özgün girisimlere konu olmustur.

Felsefe ve Vahiy; felsefe, kelam ve tasavvuf disiplinleri arasinda öngörülen sinirlari belirsizlestirerek, Islam düsüncesinin ilk bes yüzyilinda ortaya koydugu muhtesem birikimi bir potada eritmeyi amaçlayan bir düsünürün fikir dünyasini ele almaktadir. Sa‘id b. Dadhürmüz ismini tasidigi ve V/XI. yüzyil içinde aktif oldugu disinda hakkinda kaynaklarda hiçbir bilgi edinemedigimiz bu yeni kesfedilen filozof/kelâmci/mutasavvif, günümüze bir yazma eser mecmuasi içerisinde gelen üç risale birakmistir. Ilk basta basit birer ahlak, felsefe ve kelam kitabi gibi görünen bu risaleler hakkinda yapilacak kavramsal analizler ve baglam arastirmalari, Islam düsünce tarihi içerisinde esine az rastlanir bir proje ile karsi karsiya oldugumuzu ortaya koymaktadir.