Kızılbaş Aydınlanma

Canimizi ve yasamimizi nasil hiçlestirecegimizi, acidan muaf tutarak hiçlestirdigimiz canimizin ve yasamimizin sancilar içinde hiçligimizden nasil dogacagini deneyimleyemezsek eger ölmeden evvel ölüp yasarken dirilemeyiz.Öldügümüzde geriye miras olarak biraktigimiz bilincimizi-inancimizi, yeniden aci çeker duruma getirecek bedenler bulunulamazsa eger dondan dona tasinip gelecege atilan bir isaret fisegi olamayiz.Cani bedenin, canliligi yasamin zincirlerinden kurtardigimizda, inim inim inleyen canli doganin karsisinda alnina kursun siksan kan akmayan, aglarken bize kis kis gülen olaganüstülügün çocuklarini buluruz.Bizler kendi hiçligimize, gelecek yasami üretirken, bunun bedeli anlaminda ne gibi bir aci çekecegimizi ögrenmek için tasiniriz. Çünkü hiçligimize tasinmadan çektigimiz aci, gelecegi kurmaktan sakinmanin, yasamin çeliskilerinden uzak durmanin bedeli durumuna geldi de ondan.Bize ögretilen terbiyenin kabugunu kirmanin, diyalektik karsitligin aci yaniyla bulusmanin zamani gelmistir artik: Ayrilmanin kalabaliginda azalalim ya da toplanmisligin yalnizliginda çogalalim diyorum.