Sesine Kurşun Değen Çocuklar

Bizler, Ünye, Fatsa kırsalında, 12 Eylül 1980 sabahından itibaren, askeri faşist darbeye karşı, el yordamıyla savaşı örgütlemeye çalışan, acemi askerler gibi; acemi gerillalardık.Yol, yön bulmak, gece karanlığında uzun yürüyüşler, sığınak kazmak, dumansız ateş yakmak, ekmek, yemek pişirmek, her şeyden önce hayatta kalmayı her şeyi birebir acı deneyimler yaşayarak öğrendik.Bu köylere, bu kasabalara, bu kentlere... Bu dağlara, Karadeniz’e sığamadık. Sivas’a, Malatya’ya, oradan Tokat’a, geri çekilme alanı dedikleri bu yerlerde, kara kışa, yine dağlara, hep dağlara düştü yolumuz...Bu süreç içinde, saflarımızı terk edip gidenler, katledilenler, tutsak düşenler olmak üzere, her gün birer birer eksildik. Geriye bir elin parmakları kadar bir gerilla gurubu kaldık.