Limon Yağmuru

Emrah Öztürk öykülerini Varlik, Kitap-lik, Dünyanin Öyküsü ve Sarniç Öykü dergilerinde yayimlayarak adini duyurmustu. Simdi Limon Yagmuru ile öykü serüveninin ilk adimini atiyor. Ilk kitaplar her zaman ilgi ve merakla ama daha çok hosgörüyle karsilanir. Ama Limon Yagmuru içindeki öykülerle, yazarinin parlayan kalemiyle bu ilgiyi hak ediyor.Gerçekten de ilk kitaplarda az görülen bir ustalikla karsi karsiyayiz. Birbirinden çarpici öyküler, kendine özgü bir dünya, islek bir dil. Onat Kutlari andiran bir anlatim, Vüsat O. Benerde karsilastigimiz kisiler, Yalçin Tosuna komsu bir yazar. Emrah Öztürk bugün Türkçede giderek kabaran öykü damarina taze bir kan.Artik çavusluga terfi ettim! diyor babam. Annem seviniyor, bense duyar duymaz aglamaya basliyorum. Benim babamin adi Mehmet! diyorum, Istemiyorum, çavus olmasin! Öylesine çirkin, babami benden koparip alan, onu bana uzak yapan bir kelime ki duydukça daha beter agliyorum.Çavus!Sanki bu kelime, babami sürükleyip evimizden götürecek, artik onu babam yapmayacak, rengini, kokusunu degistirip bambaska bir yabanciya dönüstürecek ve ben, annem ve ablamla bir basima kalacagim. Yemek masasindaki iskemlesi, salondaki koltugu, avludaki ayak sesleri silinip gidecek. Bir bosluk, bir oyuk olusacak evde.(Tanitim Bülteninden)