Kapak Kızı

Karli bir kis günü, Ankara’dan Istanbul’a giden bir trenin yemek vagonu. Birbirini tanimayan üç kisi; bankaci Ersin, radyo programcisi Selda ve yemekli vagonun garsonu Bünyamin. Kapak Kizi, iste bu üç kisinin romani. Ama ayni zamanda orada olmayan bir baskasinin; bir dergide çiplak fotograflari yayinlanan Ayin Kizi Sebnem’in. Trenin saatlerce yolda kaldigi, bir yolcunun öldügü bu uzun yolculukta, roman kahramanlari, birbirleriyle, Sebnem’in fotograflari araciligiyla yüzlesirler. Ancak bu zihinsel yüzlesme giderek kimin kimi yargiladigi belli olmayan bir hesaplasmaya dönüsür. Ayfer Tunç, ilk kez 1992 yilinda yayinladigi Kapak Kizi’ni ‘zemin ayni zemin, insa ayni insa’ olmak kaydiyla yeniden yazdi. Roman, bedensel çiplakligi, kahramanlarini farkli nedenlerle sarsan bir travma olarak ele aliyor. Aile, hayat, ask, kiskançlik, güzellik ve ahlak kavramlarini, alisilmis yorumlarin tuzagina düsmeden isliyor. Bunaltidan ikiyüzlülüge, anilarin masumiyetinden yasamin gerçeklerine uzanan sorularin kusattigi bu roman, aslinda bütün sorulari içeren tek bir soru soruyor: Kim daha çiplak?