Goethe Öleyazıyor

Thomas Bernhard’in yasarken kitaplastigini göremedigi, seksenli yillarin basinda gazetelerde yayimlanan dört kisa öyküsü, GOETHE ÖLEYAZIYOR’da ilk kez bir araya geliyor.

Tipki romanlarinda ve anlatilarinda oldugu gibi, bu dört öyküde de Bernhard, ana izlekleri olan yalnizlik, anne babaya duyulan nefret, “dünyanin en çirkin ve gülünç ülkesi” Avusturya ile sevgi-nefret iliskisini ayni dirençle isliyor, trajik anlar ve komik durumlari ustalikli bir ironiyle açiga çikariyor.

GOETHE ÖLEYAZIYOR, kusku felsefesine duydugu derin merakla “kara hikâye” anlaticiligini birlestiren, aci alay ustasi Bernhard’in nahos ve çiplak gerçeklerin çeliskileriyle ördügü yapitinin mikrokozmosu.


Agirlik merkezinde “direnmenin ironisi”nin yer aldigi bu dört öykünün her biri, bütün Thomas Bernhard evrenini içinde tasiyan bir hücre çekirdegi.


Bu dört öykü de, Thomas Bernhard’in hikâye anlatma arzusunu, direnmekle bile ilintili olsa, bedensel bir haz olarak aktariyor.
Deutschlandfunk

Bernhard çagdas Avrupa yazininin ustalarindan... Kafka’nin ve Canetti’nin duyarligi ardindan onunkisi modern edebiyatta en keskin, örnek niteliginde imgeler ve jestlere en hâkim olanlardan biri.
George Steiner

Hep iyilesmek istemistik, artik iyilesmenin beklenemeyecegi, çünkü artik imkânsiz olmus olacagi noktada. Hep kurtulup çikmak istemistik, kurtulup çikilamayacak noktada.
Thomas Bernhard