Şiir Ve Bellek Modern Türk Şiirinde Bellek Metaforları

Gökhan Tunç bu kitapta, etkilerini büyük ölçüde gizemlerinden alan iki sözcügü, siir ve bellegi, modern Türk sairlerinin bellek tasavvurlari merkezinde bir araya getiriyor. Çalismanin temel sorusu su: Felsefede, bilimde, sinemada, sürekli degisen ve gittikçe dijitallesen bir bellek algisi varken modern Türk sairleri bellegi ne olarak alimlarlar? Burada bellek ve siir kavramlarina eslik eden üçüncü unsur olarak metafor sözcügü devreye girer. Metaforlarin edebî bir süs olmanin ötesinde metaforu kullananlarin düsüncelerini yansitan ve belirleyen bir özellige sahip oldugu son dönemlerde metafor arastirmacilari tarafindan kanitlanmistir. O hâlde, sairlerin tercih ettikleri bellek metaforlarinin, onlarin poetikalarini, ideolojilerini, yasadiklari ortami, hayata ve geçmislerine nasil baktiklarini açimlayan bir anlami olacaktir.

Bu kitapta iki temel sav öne sürülmektedir: Birincisi, sairlerin, siirlerinde kullandiklari bellek metaforlarini büyük ölçüde gündelik hayatta yer alan kavramsal metaforlar üzerinden olusturmalaridir. Ikinci olarak bilimde ve sinemada gittikçe dijitallesen bellek metaforlarina karsilik modern Türk siirinde böylesi baskin bir yönelimin olmamasi ve farkli ideoloji ve poetikalara sahip sairlerin ayni geleneksellesmis bellek metaforlarini tercih etmeleridir. Bunlarin yani sira, modern Türk siirinde kusursuz bellek algisinin kusurlu bellege dogru evrilisi, tartisilan bir baska sorunsaldir. Yazar, bu kitapta ileri sürdügü düsünceleri temellendirmek için, öykülerden romanlara, otobiyografik metinlerden filmlere kadar farkli türlerdeki eserlerden yararlanmakta ve okuru, bellegin siirdeki lirik gölgesini arastirma konusunda renkli bir yolculuga davet etmektedir.