Madenci

“Burasi cehenneme açilan kapidir. Girebilecek misin?”

Madenci’nin isimsiz anlaticisi, kafasinda tehlikeli düsünceler ve ayaginda hasir sandaletlerle ormanda yürürken, hiç tanimadigi Çozo’nun “Is lazim mi genç adam?” çagrisina kulak verir. Bu sese niye karsilik verdigini pek anlayamaz aslinda, neden sonra “Ne tuhaftir ki insan ruhu sonsuzluga sürüklenmeye hazir da olsa, birisi seslenince hâlâ bir yerlere bagli oldugunu fark ediveriyor,” diyerek açiklar bu durumu. Fakat tuhafliklar bununla sinirli kalmaz ve kendisini
Çozo’nun ardindan bakir madenine dogru giderken bulur. Tokyolu kibar bir ailenin iyi yetismis çocugu, kir pas içindeki isçilerin yaninda yasamaya baslar artik. Ve sira, maden ocagi ile tanismaya gelir.

1908’de yayimlandiginda, hem konu hem de anlatim teknigi açisindan zamaninin oldukça ilerisinde bir roman olan Madenci, birçok edebiyat tarihçisine göre Beckett ve Joyce’un modernist ve absürt ögelerini fazlasiyla barindiran bir yapit. Modern Japon edebiyatinin kurucusu kabul edilen Natsume Soseki’nin bu öncü romanini, Sinan Ceylan’in Japonca aslindan çevirisi ve Haruki Murakami’nin son sözü ile sunuyoruz.

“Natsume Soseki, Japonya’nin en büyük modern romancisidir. [...] Yüz yildan fazla bir zaman önce yazilmis olan bu romani, sanki bugün yazilmis gibi okuyabildigimi bilmek ve bundan derinlemesine etkilenmek beni inanilmaz mutlu ediyor.”

- Haruki Murakami -