Karantina İkinci Perde Ciltli

“Söz konusu ben olunca sustum, razı oldum. Ama şimdi söz konusu sensin, ve ben bütün dünyayı karşıma alacağım.”

Duyuyor musunuz?

Şehirler ötesinden, denizler kadar uzaklardan gelen o bağırış seslerini...

Kılıç, kesik, çığlık seslerini.

Belki de yalnızca ben duyuyorum içimdeki savaşın seslerini...

Bir tarafın savaşı kazandığını sandığı an, pes ettiği andır.

Biz kazandığımızı sandık, kılıçlarımızı bıraktık.

Oysa pes etmişiz yalnızca.

Şimdi uzaktan geldiğini duyuyorum o ikinci savaşın.

Bizim koşarak uzaklaştığımız atlar, şimdi koşarak peşimizden geliyor.

Düşman bu sefer daha güçlü, kılıçları bu sefer daha keskin ve çaresizlik her zamankinden daha yoğun.

Oysa herkesin unuttuğu bir şey var; biz hala ayaktayız.

Ve düşmeye niyetimiz yok.

Birinci perde bitti, ikinci perde başlıyor…

“Söz konusu ben olunca sustum, razi oldum.

Ama simdi söz konusu sensin, ve ben bütün dünyayi karsima alacagim.”



Duyuyor musunuz?

Sehirler ötesinden,

denizler kadar uzaklardan gelen o bagiris seslerini...

Kiliç, kesik, çiglik seslerini.

Belki de yalnizca ben duyuyorum içimdeki savasin seslerini...

Bir tarafin savasi kazandigini sandigi an, pes ettigi andir.

Biz kazandigimizi sandik, kiliçlarimizi biraktik.

Oysa pes etmisiz yalnizca.

Simdi uzaktan geldigini duyuyorum o ikinci savasin.

Bizim kosarak uzaklastigimiz atlar,

simdi kosarak pesimizden geliyor.

Düsman bu sefer daha güçlü,

kiliçlari bu sefer daha keskin ve çaresizlik

her zamankinden daha yogun.

Oysa herkesin unuttugu bir sey var;

biz hâlâ ayaktayiz.

Ve düsmeye niyetimiz yok.

Birinci perde bitti, ikinci perde basliyor…