Ada

Esekler ve köpekler ölür. Firtinalar kopar. Ask çok uzaktadir artik, kendisi için geriye ancak hayiflanma ve hasret kalan insan umdugu kahramanligi hiç gösteremez. Adasini terk edemez. Özgür atlar vardir var olmasina ama avcilar dört bir yandan kusatir onlari, kementlerle avlar, kölelestirir. Özgürlük eski, silik bir rüyadir artik. Fallarda aci, hazin sonlar görünür hep.
Balkan edebiyatinin önemli isimlerinden Mesa Selimoviç’in gidemeyenleri, izdirapla hatirlayanlari, çilginca özleyenleri, akibetini öfkeyle bekleyenleri, kabullenemeyenleri anlattigi Ada, ilk kez Türkçede.
“Günün birinde gidecegim.”
“Nereye?”
“Neresi olursa.”
“Ne zaman?”
“Hiçbir zaman.”