Kalan

hiçbir seyden ve her seyden kalanbir zamanlar justinianos’larin, fatih’lerin hüküm sürdügü istanbul’un altinda, simdi toprakta gömülü olan binlerce yilin kalintisindan kalan… ibrahim ve ishak’tan kalan… insanlarin birbirlerini ayakkabilarindan tanidigi savasin yokluk günlerinden kalan… farandolalarin dönüldügü, rum ustalarin elinden çikma üç katli, ahsap evlerden kalan… kierkegaard’inhasetinden kalan… elbette “kederli bir siir”den kalan…“kederden mi neden bilmem sararmis rengi ruhsari..” bir kitaptir kalan… lahzen’in göz ucu ile bir kere bakincaya kadar geçen zamandan kalan…peki kimdir lahzen?“kimim ve nasil biriyimhayatimin neresindeki yasantidayim sorarim kendime her günsen hangi bilinçtesin lahzenhangi göklerin bulutlarindan yagdinbu çoraga söyleson bilinç ölüm olacaginaölüm anindaki bilincin bilinci yazilamayacagina görehangi kavsagindasin tinsel gerçekligin”bu sorularin esliginde iniyoruz hep birliktetika basa süpheyle doldurulmus kuyudançikmak için çocuklugadaha da dibetopragin altinave orada ariyor lahzenhakikatinin özünüve leylâ erbil’in kaleminde devlesiyor edebiyat,sölene dönüsüyor kalan...