Sır Nıgel

1348 yilinin temmuzunda Aziz Benedict ve Aziz Swithin sölenleri arasinda, Ingiltere’nin basina çok ilginç bir sey geldi. Dogudan karanlik, kümelenmis, korkunç bir bulut sürüklenmisti. Tehlike yüklü bu bulut, gökyüzünün sessizligini bozmak için yavas yavas ilerliyordu. Bu acayip bulutun gölgesindeki yapraklar düstü, kuslar sakimayi kesti, sigirlarla koyunlar korkudan sinip çali çitlerin altina toplandi. Her yere bir kasvet çöktü. Insanlar sikintiyla durmus bu acayip buluta bakakalmislardi. Korkudan titreyen insanlarin, yine kendileri gibi korkudan titreyen rahipler tarafindan kutsandigi ve günah çikarttirdigi kiliselere sürünerek kendilerini attilar. Disarida uçan tek bir kus bile yoktu. Ne bir agaç hisirtisi ne de doganin içinde çirkin bir ses duyuluyordu. Kara ufuktan küme küme ilerleyen kocaman bir bulut katmani haricinde etrafta hiçbir kipirti yoktu. Her yer sessizlige bürünmüstü. Batiya bakildiginda gökyüzü yaz mevsimindeki gibi aydinlikti, dogu tarafindaysa bu karanlik düsünceli bulut kümesi vardi…