Kanguru Defteri

Kangurunun cebinden çikan bir defter, ayaklarindan Turp filizi çikan bir adam, kendi kendine sehirde gezinen bir yatak ve turp filizi hastaligina derman olmasi beklenen bir kükürt kaplicasi. Cehennem vadisine yerlesmis kükürt kaplicasina dogru yatagiyla seyahat eden hastayi bekleyen cüce cinler ve daha niceleri… ve egri Gözlü kiz: hiç aklinizdan çikmayacak egri gözlü kiz!..
Kobo Abe ile gerçeküstü, enfes bir macera…

“Hem dolambaçli hem de bagimlilik yapici.”

-David Mitchell-

“Hem Poe hem de Kafka akla geliyor. Kobo Abe sayfalarda hiç dinmeden atan bir heyecan yaratiyor. Okudukça okuyorsunuz ve okuyorsunuz.”

-The New Yorker-

“Bazilari onda Kafka'nin bilinmeyene yönelik manipülasyonlarini, baskalari ise örnegin yarattigi kum çukuru metaforu ile Beckett'in esintilerini bulacak.”

-Saturday Review-

“Dizimin altindan üstüne dogru bir karincalanma hissi baslamisti. Pijamamin paçasini siyirip kasidim. Nasil desem? Soyulmaya yüz tutan ince bir deri tabakasinin parçalari gibi mi desem, yoksa kese kiri gibi mi desem? Isiga dogru çevirip baktim. Hayir, kese kiri degildi, derim de soyulmamisti. Sanki lime lime ezilmis kuru lif parçalari gibilerdi. Dizimdeki killar mi desem? Onlari da çakmakla tütsüleyip elinizle toplasaniz ancak böyle gözükürdü herhâlde. Fakat yanmis killar daha bir tuhaf kokmaz miydi? Bu sefer her iki paçami da siyirip sandalyenin üzerinde dizlerimi havaya kaldirip kendime dogru çektim. Tek bir tüy parçasindan eser kalmamisti...

Ertesi sabah safagina yakin bir saatte henüz hava karanlikken dizlerimin dayanilmaz iç giciklayici kasintisiyla gözlerimi açtim. Dizimin her yerine alerji kremini bolca sürerken fark ettim ki, bu basima gelen basit bir siskinlikten ibaret degilmis. Deri gözeneklerinin içinden, dün geceye nispeten daha iri, sanki bitki saplarina benzeyen seyler sisip çikmaya baslamisti. Küçücük soya filizlerini andiriyorlardi. Bir bitkiye benzeyen bu görüntü ve verdigi hissiyat o kadar rahatsiz ediciydi ki denemek amaciyla bir tane koparip ne olacagina bakmaya karar verdim. Koparilmasina kopuyordu yerinden kolayca ama hemen ardindan da dip kismindan bir irin akiyordu...”

Kobo Abe