Öksüz Musa

“Musa, açligin, karninda yarattigi firtina yüzünden hiç uyuya¬miyor, uyuyakalip da yemegi kaçirir korkusuyla kendine iskence ederek uyanik kalmaya çalisiyordu. Eski Ermeni mahallesinin derin sessizligi, gecenin bir vaktinde, bir zafer çigligiyla parçala¬niyor, bu top gibi patlayan gürültü, dakikalarca sürüyordu. “Ek¬mek geldi, ekmek” sözleri bu kulaklari sagir eden ugultu içinde sik sik bir atesleyici öge olarak isitiliyordu. Ermeni mahallesinin üzerinden bayagi ürkütücü bir kasirga gibi geçen bu sevinçli hay¬kirislara belki uykularindan siçrayan birçok kisi anlam veremi¬yordu. Bunlar, birkaç ay daha sürecek, sonra, sonrasiz susacakti. Sundan ki devlet, artik o çamurdan ayirtsiz ekmek parçacigiyla bulasik suyundan çorbayi da veremeyecek duruma düsecek, bü¬tün bu açligi yenme umudunun sarkilarini söyleyen yavrucuklar, bir kez daha geldikleri yere, sokaga düsecekler, ölüm onlari birer kösede kistirip birer çekirge yavrusu gibi çerez diye yiyecekti. An¬cak, o günlere biraz daha vardi.”

Öksüz Musa, Savas ve Açlar'in devami niteliginde olan ve Ulusal Kurtulus Savasi'nin son yillari ve sonrasina denk gelen süreçte, sehit çocuklarinin memleket sathina yayilmis çesitli öksüz yurtlarinda geçen açlik, yokluk ve yalnizliklariyla bas etme çabalarini anlatan, edebiyat tarihimizin basyapitlarindan biridir.
Roman, yalniz bu cografyada yasayan insanlarin degil Türkiye Cumhuriyeti'nin kurulus asamalarinin ne denli çilelerle dolu oldugunu da anlatmaktadir.